Սերգեյ Կարապետյան (գեներալ)

Սերգեյ Կարապետյան
նոյեմբերի 25, 1899 - նոյեմբերի 9, 1954 (54 տարեկան)
Ծննդավայր	Սերդար
Մահվան վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Երևան
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	գեներալ-մայոր
Հրամանատարն էր	183rd Rifle Division?, Q18234601? և 46th Guards Rifle Division?
Մարտեր/; պատերազմներ	Ռուսաստանի քաղաքացիական պատերազմ, Խորհրդային բանակի լեհական արշավանք, Մերձբալթիկայի միացումը ԽՍՀՄ–ին և Հայրենական մեծ պատերազմ
Կրթություն	Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմական ակադեմիա (մայիս 1934)
Պարգևներ	և

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սերգեյ Կարապետյան (այլ կիրառումներ)

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Կարապետյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Սերգեյ Եսայու Կարապետյան (նոյեմբերի 25, 1899(1899-11-25)^[1], Սերդար^[1] - նոյեմբերի 9, 1954(1954-11-09)^[1], Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ^[1]), խորհրդային բանակի հայազգի գեներալ-մայոր (1942)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Կարապետյանը ծնվել է 1899 թվականին, Գորիսի շրջանի Խնձորեսկ գյուղում, Եսայու ընտանիքում, որը տեղափոխվել է Թուրքմենստանի Կիզիլ Արվատ քաղաքը, որտեղ էլ ավարտել է միջնակարգ դպրոցը։ 20 տարեկան հասակում մտել է Կարմիր բանակի շարքերը։ Այնուհետև սովորել է հեծելազորային դասընթացում և ծառայել Հայկական դիվիզիայում դասակի հրամանատար։

1934 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Ֆրունզեի անվան ակադեմիան, 1942 թվականին՝ Գլխավոր շտաբի ռազմական ակադեմիային կից հրամկազմի կատարելագործման դասընթացը։ 1936-1937 թվականներին եղել է Հայկական 22-րդ հեծելագնդի հրամանատար, 1938-1940 թվականների՝ ծառայել Բելառուսական հատուկ ռազմական օկրուգում, մասնակցել Արևմտյան Բելառուսիայի ազատագրմանը։

Հայրենական մեծ պատերազմի սկզբին Լատվիայում գնդապետ Կարապետյանի հրամանատարությամբ գործող դիվիզիան մարտեր է մղել Ռիգայի ուղղությամբ, որտեղ ծանր վիրավորվել է և ապաքինվելուց հետո մասնակցել է Վորոնեժի ռազմաճակատի մարտերին։ 174-րդ հրաձգային դիվիզիայի հրամանատար գնդապետ Ս. Կարապետյանը հաջողությամբ է լիկվիդացնում Դոնի արևելյան ափում գտնվող հակառակորդի պլացդարմը, անցնում Դոն գետը, ջախջախում Կորոտայսկ քաղաքի մոտ կուտակված գերմանական զորքերին։ 1942 թվականին Ս. Կարապետյանը պարգևատրվել է Կուտուզովի 2-րդ աստիճանի շքանշանով և շնորհվել գեներալ-մայորի զինվորական կոչում։

Վերանվանված 46-րդ գվարդիական դիվիզիան մարտնչում է Կալինինի ռազմաճակատում, ապա 2-րդ մերձբալթյան ռազմաճակատի զորքերի հետ, գրավում Օստրով քաղաքը, որի համար դիվիզիային շնորհվեց «Օստրովյան» անունը։ Այնուհետև դիվիզիան 3-րդ բելառուսական ռազմաճակատում մասնակցել է Էստոնիայի, Տարտու Ռիգա (1944) քաղաքների ազատագրմանը։ Դիվիզիան պարգևատրվեց Կարմիր դրոշի շքանշանով։ 1945 թվականից գեներալ-մայիոր Ս. Կարապետյանը գլխավորել է Առաջին բելառուսական ռազմաճակատի 146-րդ հրաձգային դիվիզիան, որը մասնակցեց Վիսլայի վրա մղված մարտերին, Վարշավայի ազատագրմանը, Օդերի գետանցմանն ու Բեռլինի գրավմանը։

Ետպատերազմյան տարիներին Անդրկովկասյան զինվորական օկրուգի գվարդիական 7-րդ բանակի մարտական ուսուցման վարչության պետն էր։

Մահացել է 1956 թվականին, թաղվել Երևանի քաղաքային գերեզմանոցում։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լենինի շքանշան
Կուտուզովի 2-րդ աստիճանի շքանշան
Սուվորովի և Կուտուզովի 2-րդ աստիճանի շքանշան
Կարմիր դրոշի (3) շքանշան

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 308)։

[_5e5775e65518eefb-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[1]