Էլեկտրոնային գումարի հաստատություն
Էլեկտրոնային գումարի հաստատությունը (ԷԳՀ), ֆինանսական հաստատություն, որը լիազորված է թողարկել էլեկտրոնային փող և տրամադրել վճարային ծառայություններ, ինչպիսիք են ներքին և միջազգային էլեկտրոնային դրամական միջոցների փոխանցումները և կարող է տրամադրել բանկային հաշիվներ և էլեկտրոնային դրամապանակներ[1]։ ԷԳՆ-ն նման են բանկերին, բացառությամբ, որ նրանց թույլ չեն տալիս վարկ տալ։ Հայեցակարգը մշակվել է Եվրամիությունում (ԵՄ) և տերմինը ստեղծվել է որպես ԵՄ էլեկտրոնային փողի դիրեկտիվի մաս (2009/110/EC հրահանգ) և այդ ժամանակվանից տարածվել է այլ երկրներում։ Տերմինը ներառում է ֆինանսական ընկերությունները, որոնք մատուցում են վճարային ծառայություններ և բանկային հաշիվ, բայց չունեն բանկային գործունեության ամբողջական լիցենզիա[2][3][4]:
EMI-ները սովորաբար լիցենզավորված են միևնույն պետական կազմակերպության կողմից, որը տրամադրում է բանկային լիցենզիաներ, շատ երկրներում, որը կենտրոնական բանկն է կամ համարժեք պետական գործակալությունը։ Դրանք օգտագործվում են ֆինտեխ հիմնված մարտահրավեր բանկերի և նմանատիպ խանգարողների կողմից, որոնք մրցում են ավանդական բանկերի դեմ վճարային ծառայությունների համար[5]։
Լիցենզավորում և կանոնակարգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եվրոպական Միությունում Էլեկտրոնային փողի հաստատությունը կարող է լիցենզավորվել ցանկացած անդամ երկրում, սակայն կարող է գործել և ծառայություններ մատուցել ԵՄ և ԵՏՀ բոլոր երկրներում[6]։ Եվրոպական միությունում էլեկտրոնային փողի թողարկման իրավական հիմքը ծածկված է Եվրոպական խորհրդարանի և Խորհրդի կողմից սեպտեմբերի 16-ին հրապարակված 2009/110/EC դիրեկտիվով, որը ստեղծվել է էլեկտրոնային փողի հաստատությունների բիզնեսը սկսելու, հետապնդելու և խելամիտ վերահսկողության մասին։ 2009 թվականից[7][8] Էլեկտրոնային փողի հաստատությունները կարող են տրամադրել վճարային ծառայությունների լայն շրջանակ, ինչպիսիք են IBAN-ներով բանկային հաշիվների, վճարային քարտերի, էլեկտրոնային դրամապանակների և այլ վճարային գործիքների թողարկում, որոնք պահանջում են հաճախորդի միջոցների պահպանում։ ԷԳՀ-ների կողմից ստացված միջոցները չեն կարող պաշտպանված լինել Ֆինանսական ծառայությունների փոխհատուցման սխեմայի (FSCS) ներքո՝ կախված երկրից, սակայն ԷԳՆ-ներից պահանջվում է դրանք պաշտպանել կա՛մ հատուկ հաշիվներում տարանջատման միջոցով, կա՛մ ապահովագրելով դրանք[9][10]։
ԵՄ-ից դուրս երկրներն ընդունել են կանոններ՝ խրախուսելու նոր կազմակերպություններին տրամադրել ծախսարդյունավետ ցածրարժեք թվային վճարային գործիքներ՝ տարբեր տեսակի վճարումների թվայնացմանն օգնելու համար[11]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «What is an electronic money institution?». De Nederlandsche Bank. Վերցված է 2023 թ․ դեկտեմբերի 7-ին.
- ↑ «What is an e-money institution UK?». PSPLab. 2021 թ․ ապրիլի 13.
- ↑ «E-money - Directive 2009/110/EC». europa.eu. Վերցված է 2016 թ․ դեկտեմբերի 12-ին.
- ↑ «The Electronic Money Regulations 2011». legislation.gov.uk.
- ↑ van Schaick, Jelle (2022 թ․ մարտի 13). «What is an EMI Licence and Why do You Need One?». Intergiro.
- ↑ «Electronic Money Institution». www.ecovis.com. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 8-ին.
- ↑ «Directive 2009/110/EC of the European Parliament and Council». European Central Bank. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 16-ին.
- ↑ «What is an electronic money institution?». dnb.nl. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 16-ին.
- ↑ «Safeguarding requirements». dnb.nl. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 16-ին.
- ↑ Firpo, Janine (2009 թ․ հունվարի 21). «E-Money – Mobile Money – Mobile Banking – What's the Difference?».
- ↑ «Payment Systems - Electronic Money Institutions». State Bank of Pakistan. 2019.