Խանծառ

Գյուղ
Խանծառ
Վարչական տարածք	Արևմտյան Հայաստան
Վիլայեթ	Սեբաստիայի վիլայեթՍեբաստիայի վիլայեթ
Գավառ	Սեբաստիայի գավառ
Այլ անվանումներ	Խանծար, Խանձառ, Խանձար, Խանձարուր
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն
Ազգային կազմ	Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)
Կրոնական կազմ	Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտի	UTC+3
Փոստային ինդեքսներ	58760
Խանծառ (Աշխարհ)

Խանծառ, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթի Սեբաստիայի գավառում։ Գտնվում էր Սեբաստիա քաղաքից 13 կմ հյուսիս-արևելք, լեռան ստորոտին, Սեբաստիա-Էրզրում խճուղու վրա։

Պատմություն

Խանծառը հիշատակվում Է XVI դարից։ 1499 թվականին Երուսաղեմից բերվել և այս գյուղին է նվիրվել մի ավետարան։

Բնակիչները բռնությամբ տեղահանվել են 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։ Նրանց մեծ մասը զոհվել է բռնագաղթի ճանապարհին։

Բնակչություն

1914 թվականին ուներ 120 տուն՝ 1050 հայ բնակչով։

Տնտեսություն

Զբաղվում էին երկրագործությամբ, անասնապահությամբ և արհեստներով։

Պատմամշակութային կառույցներ

Խանծառն ուներ Ս. Սարգիս (կամ Ս. Աստվածածին) անունով եկեղեցի։ Գյուղի մոտակայքում պահպանվում էին Աթանագինեի վանքի ավերակները։

Կրթություն

Գյուղում գործուր Աթանագինեյան վարժարանը, որն ուներ 60 աշակերտ։

Տես նաև

• Սեբաստիայի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 13)։