Կամսար Գրիգորյան

Կամսար Գրիգորյան
Ծնվել է	ապրիլի 14 (27), 1911, ապրիլի 14, 1911 կամ ապրիլի 1 (14), 1911
Ծննդավայր	Գանձա, Ախալքալաքի գավառ, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է	հունիսի 16, 2004 (93 տարեկան)
Վախճանի վայր	Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան
Մասնագիտություն	գրականագետ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Կրթություն	Հայկական պետական մանկավարժական համալսարան (1931) և Լենինգրադի պատմության, փիլիսոփայության, գրականության և լեզվի ինստիտուտ
Գիտական աստիճան	բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1956)
Անդամակցություն	ԽՍՀՄ Գրողների միություն
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Աշխատավայր	Պուշկինի տուն, Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան և Ռուսաստանի ազգային գրադարան
Պարգևներ	և
	Կամսար Գրիգորյան Վիքիդարանում

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Գրիգորյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Կամսար Ներսեսի Գրիգորյան, Տեր-Գրիգորյան, (ապրիլի 14 (27), 1911^[1], ապրիլի 14, 1911(1911-04-14)^[2] կամ ապրիլի 1 (14), 1911^[3], Գանձա, Ախալքալաքի գավառ, Թիֆլիսի նահանգ, Ռուսական կայսրություն^[1] - հունիսի 16, 2004(2004-06-16)^[4]^[2]^[3], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսաստան), խորհրդային գրականագետ։ Բանասիրական գիտությունների դոկտոր (1956)։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1958 թվականից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1911 թվականի ապրիլի 14-ին, Գանձա գյուղում։ 1927 թվականին ավարտել է Թիֆլիսի 86-րդ հայկական միջնակարգ դպրոցը։ 1931 թվականին սովորել է Երևանի մանկավարժական ինստիտուտում, ապա կրթությունը շարունակել է Լենինգրադում։ 1935 թվականին ավարտել է ԽՍՀՄ ԳԱ ռուս գրականության ասպիրանտուրան (Լենինգրադ)։ 1927-1928 թվականներին աշխատել է Վրացական ԽՍՀ Ծալկայի շրջանի Ղուշչի գյուղում որպես դպրոցի վարիչ, 1929-1930 թվականներին հասարակագիտություն է դասավանդել Թիֆլիսի հայկական դպրոցներում։ 1929-1931 թվականներին եղել է Վրաստանի պրոլետգրողների ասոցիացիայի անդամ, հայ երիտասարդ գրողների բաժանմունքի պատասխանատու քարտուղար, Վրաստանի կինոարդյունաբերության գեղարվեստական-քաղաքական խորհրդի անդամ։ 1935-1939 թվականներին կրտսեր գիտաշխատող է եղել ԽՍՀՄ ԳԱ ռուս գրականության ինստիտուտում (Պուշկինյան տուն, Լենինգրադ), 1933-1941 թվականներին՝ ավագ գիտաշխատող նույն ինստիտուտում։ 1941-1946 թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում, մասնակցել Հայրենական մեծ պատերազմին։ 1946-1965 թվականներին ավագ գիտաշխատող է եղել ԽՍՀՄ ԳԱ ռուս գրականության ինստիտուտում, 1966-1970 թվականներին՝ նույն ինստիտուտի տնօրենի տեղակալը, 1971-1980 թվականներին՝ ավագ գիտաշխատող նույն ինստիտուտում։ 1980 թվականից Պուշկինյան տան ձեռագրերի բաժնի վարիչն է եղել։ 1939 թվականին «Մ. Ե. Սալտիկով-Շչեդրինի գրական հայացքները» թեմայով ատենախոսություն է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան։ 1955 թվականին «Ռուս-հայկական գրական և մշակութային փոխհարաբերությունների պատմությունից (X-XX դարերի սկիզբը)» թեմայով ատենախոսություն է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների դոկտորի աստիճան։

Ռուսերեն լույս են տեսել նրա «Հովհաննես Թումանյան» (Լենինգրադ, 1950, 1953, Երևան, 1969), «Ավետիք Իսահակյան» (Մոսկվա, 1954), «Ավետիք Իսահակյանի ստեղծագործական ուղին» (Մոսկվա, 1963, Երևան, 1975), «Վահան Տերյան. ակնարկ կյանքի և ստեղծագործության» (Մոսկվա, 1957, Լենինգրադ, 1985), «Միքայել Նալբանդյան» (Լենինգրադ, 1966), «Լերմոնտովը և ռոմանտիզմը» (Լենինգրադ, 1964), Վ. Յա. Բրյուսովը և հայ պոեզիան» (Մոսկվա, 1962)։ «Հայաստանը ռուսական գրականության և գեղնկարչության մեջ. XVIII-XIX դարերի առաջին կեսին» (Երևան, 1962), «Մ. Ե. Սալտիկով-Շչեդրինի «Պարոնայք Գոլովևներ» վեպը» (Լենինգրադ, 1962), «Ռուս-հայկական գրական և մշակութային փոխհարաբերությունների պատմությունից (X-XX դարի սկիզբ)» (Երևան, 1974), «Լերմոնտովը և նրա «Մեր ժամանակի հերոսը» վեպը» (Լենինգրադ, 1975) գրքերը։ Տպագրության է պատրաստել հայ դասական գրողների (Հովհաննես Թումանյան, Ավետիք Իսահակյան, Վահան Տերյան, Ալեքսանդր Ծատուրյան) երկերերի ռուսերեն հրւստարակությունները։

Մասնակցել է Համեմատական գրականագիտության միջազգային ասոցիացիայի V (Բելգրադ, 1966) և VI (Բորդո, 1970) կոնգրեսներին^[5]։ ԽՄԿԿ անդամ 1941 թվականից։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ժողովուրդների բարեկամության շքանշան (1981)
Կարմիր աստղի շքանշան

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Յան Ռայնիսը հայ ժողովրդի և հայ գրականության մասին, Ե., Հայպետհրատ, 1954, 32 էջ։
Վահան Տերյան (կյանքն ու գործունեությունը) Ե., Հայպետհրատ, 1956, 156 էջ։
Վալերի Բրյուսովը և հայ պոեզիան, Ե., Հայպետհրատ, 1959, 214 էջ։
Սալտիկով-Շչեդրին, Ե., ՀՍՍՀ ԳԱ, 1960, 122 էջ։
Յան Ռայնիս, Ե., «Հայաստան», 1965, 87 էջ։
Վահան Տերյան, Ե., ՀՍՍՀ ԳԱ, 1983, 156 էջ։

Մամուլ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մի էջ հայ-սերբական գրական հարաբերությունների պատմությունից։ «Գրական թերթ», 1948, № 2:

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Сотрудники Российской национальной библиотеки (ռուս.)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=9009
↑ Հայկ Խաչատրյան, Գրական տեղեկատու, Ե., «Սովետական գրող», էջ 126։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 226)։

Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Կամսար Գրիգորյան» հոդվածին։

[_5e5775e65518eefb-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.

[_45c464c1334d77c8-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова

[_34d55291dc1e684f-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Сотрудники Российской национальной библиотеки (ռուս.)

[_b18d6cf8ad43fbbb-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 http://am.hayazg.info/index.php?curid=9009

[5] Հայկ Խաչատրյան, Գրական տեղեկատու, Ե., «Սովետական գրող», էջ 126։

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]