Կարապետ Ոսկյան

Կարապետ Ոսկյան; արմտ. հայ.՝ Կարապետ Ոսկեան
Ծնվել է	ապրիլի 14, 1869
Ծննդավայր	Կոստանդնուպոլիս
Վախճանվել է	հունիսի 11, 1901 (32 տարեկան)
Վախճանի վայր	Կոստանդնուպոլիս
Մասնագիտություն	բանաստեղծ և արձակագիր
Ազգություն	հայ
Քաղաքացիություն	Օսմանյան կայսրություն

Կարապետ Արիստակեսի Ոսկյան, (ապրիլի 14, 1869(1869-04-14), Կոստանդնուպոլիս^[1] - հունիսի 11, 1901(1901-06-11)^[1], Կոստանդնուպոլիս^[1]), հայ բանաստեղծ, արձակագիր։

1885-ից նորավեպերով, ապա բանաստեղծություններով հանդես է եկել պարբերական մամուլում («Արևելք», «Բուրաստան մանկանց», «Մասիս», «Բյուրակն»)։ Ոսկյանի նորավեպերն արտահայտում են 1880-ականների ռեալիստական շարժման սկզբունքներն ու գաղափարները։ Առավել կարևոր գրակ անպատմական արժեք ունեն նրա բանաստեղծությունները, որոնք հիմնականում սիրո և բնության երգեր են՝ համակված վերահաս մահվան զգացողությամբ (Ոսկյանը մահացել է թոքախտից)։ Արևմտահայ քնարերգության մեջ Ոսկյանը արմատավորել է ռեալիզմի մի շարք տարրեր։ Նրա միակ ժողովածուն՝ «Սրտի ժամեր»-ը, լույս է տեսել 1911-ին, Սիպիլի առաջաբանով։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 634.

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 634)։

[_5fee0715b0c4ad2e-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 ^1,6 ^1,7 ^1,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 8 (հայ.) — հատոր 8. — էջ 634.

[1]