Ֆեոդոր Կրյուկով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ֆեոդոր Կրյուկով
Ծնվել էփետրվարի 2 (14), 1870[1] կամ փետրվարի 14, 1870(1870-02-14)[2][1]
ԾննդավայրԴոնի զորքի մարզ, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել էմարտի 4, 1920(1920-03-04)[2][1] (50 տարեկան)
Վախճանի վայրՆեզայմանովսկիյ (խուտոր, Տիմաշովսկի շրջան), Տիմաշյովսկի շրջան
Գրական անունА. Березинцев, А. Б-цев, А. Б., Ф. Кр., Ф. К., И. Гордеев և Ив. Гордеев
Մասնագիտությունգրող, քաղաքական գործիչ, հրապարակախոս և մանկավարժ
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  Դոնի Հանրապետոէթյուն
ԿրթությունՊետերբուրգի պատմա-բանասիրական ինստիտուտ
Ժանրերվիպակ, պատմվածք, ակնարկ, հրապարակախոսություն և Գրախոսություն
ԿուսակցությունPopular Socialists?
Պարգևներ
Սուրբ Աննայի շքանշան Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան Սուրբ Ստանիսլավի 3-րդ աստիճանի շքանշան և Սուրբ Ստանիսլավի շքանշան
Изображение автографа
 Fyodor Kryukov Վիքիպահեստում

Ֆեոդոր Դմիտրիևիչ Կրյուկով (ռուս.՝ Фёдор Дми́триевич Крю́ков, փետրվարի 2 (14), 1870[1] կամ փետրվարի 14, 1870(1870-02-14)[2][1], Դոնի զորքի մարզ, Ռուսական կայսրություն - մարտի 4, 1920(1920-03-04)[2][1], Նեզայմանովսկիյ (խուտոր, Տիմաշովսկի շրջան), Տիմաշյովսկի շրջան), ռուս գրող, կազակ, Սպիտակ շարժման մասնակից[3][4]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆեոդոր Կրյուկովը ծնվել է 1870 թվականին Վոյսկա Դոնի մարզի Գլազունովսկայա կայանում։ Հայրը եղել է ատաման, մայրը սերել է Դոնի ազնվականներից։ Ընտանիքում եղել է երեք երեխա։ 1918 թվականին նրա կրտսեր եղբորը, որն անտառապահ էր, Կարմիր գվարդիականները ինտելիգենտ տեսքի համար իջեցրել են գնացքից և սպանել[3]։

Ֆեոդորը Ուստ-Մեդվեդիցսկու գիմնազիայում (ավարտել է արծաթե մեդալով) սովորել է Ֆիլիպ Միրոնովի (2-րդ հեծելազորային բանակի ապագա հրամանատար), Ալեքսանդր Պոպովի (ապագա գրող Ալեքսանդր Սերաֆիմովիչ) և Պյոտր Գրոմոսլավսկու (Միխայիլ Շոլոխովի աները) հետ։ 1892 թվականին ավարտել է Պետերբուրգի պատմա-բանասիրական ինստիտուտը։

Եղել է պետական խորհրդատու։ 1893-1905 թվականներին աշխատել է Օռլովի արական գիմնազիայում որպես պատմության և աշխարհագրության ուսուցիչ, դասավանդել գիշերօթիկ դպրոցում[5][6]։ 1906 թվականին Վոյսկա Դոնի մարզից ընտրվել է Պետդումայի առաջին գումարման պատգամավոր[3]։ Եղել է աշխատանքային խմբի անդամ[7]։ 1906 թվականի հուլիսի 10-ին Վիբորգում առաջին գումարման Պետական դումայի ճնշումներից հետո ստորագրել է «Վիբորգի կոչը», որի համար դատապարտվել է 129-րդ հոդվածի 1-ին մասով, քրեական օրենսգրքի 51-րդ և 3-րդ կետերով, երեք ամսվա ազատազրկման է դատապարտվել Սանկտ Պետերբուրգի Կրեստի բանտում։ 1906 թվականի վերջում և 1907 թվականին եղել է Ժողովրդական սոցիալիստների կուսակցության կազմակերպիչներից և հայտնի գաղափարախոսներից[3]։

Եղել է «Ռուսական հարստություն» ամսագրի գրականության և արվեստի բաժնի ղեկավար (խմբագիր և համահեղինակ Վլադիմիր Կորոլենկո)։ Օրլովի և Նիժնի Նովգորոդի ուսումնարանում դասավանդել է ռուս գրականություն և պատմություն[3][8]։

Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին իշխան Վառլամ Գելովանի ենթակայության ներքո եղել է դասակի սանիտար և գրել է մի շարք ակնարկներ ռազմական հիվանդանոցի և զինվորական սանիտարների մասին։ Քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ աջակցել է Վոյսկա Դոնի կառավարությանը։ Եղել է Սպիտակ շարժման գաղափարախոսներից մեկը, ռազմական շրջանի քարտուղար։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Русские писатели, 1800—1917: Биографический словарь. М., 1994. Т. 3. С. 187—189. ISBN 5-85270-112-2.
  • «Памяти Ф. Д. Крюкова». — «Сполох», Мелитополь, 5 (18) сентября 1920 года. Перепечатано в: «Родимый край», Париж, 1963, № 45, с. 22.
  • Государственная дума Российской империи, 1906—1917 : Энциклопедия. Москва : Российская политическая энциклопедия, 2008. ISBN 978-5-8243-1031-3.
  • Астапенко М. П. Его называли автором «Тихого Дона». — Ростов-на-Дону: Единство, 1991. — 112 с.
  • Горнфельд А. Г. Рассказы Крюкова. // Критика начала XX века. — М.: АСТ, Олимп, 2002. — С. 49—57.
  • Федору Крюкову, певцу Тихого Дона. Переиздание сборника «Родимый край» (Усть—Медведицкая, 1918), посвящённого 25-летию литературной деятельности русского писателя Ф. Д. Крюкова (1893—1918). Сост. А. Г. Макаров и С. Э. Макарова. — М.: АИРО-XX, 2003. — 88 с. ISBN 5-88735-091-1
  • Смирнова Е. А. Проза Ф. Д. Крюкова в публицистическом контексте «Русского богатства». Диссертация … канд. филол. наук: 10.01.10. — Волгоград, 2004.
  • Малюкова Л. Н. «И покатился с грохотом обвал…» Судьба и творчество Ф. Д. Крюкова. — Ростов-на-Дону: Дониздат, 2007. — 254 с. ISBN 5-85216-074-1

Ընտրված հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • В родных местах: Рассказ. — Ростов н/Д: [1905]. — 39 с.
  • Казацкие мотивы: Очерки и рассказы. — СПб: 1907. — 439 с.
  • Рассказы. Т. I. — М.: Книгоиздательство писателей в Москве, 1914.
  • Офицерша: Повести и рассказы. / Кубанская библиотека — Краснодар: Кн. изд-во, 1990. — 362 с. — ISBN 5-7561-0482-8.
  • Рассказы. Публицистика. — М.: Советская Россия, 1990. — 571 с. — ISBN 5-268-01132-4.
  • Казацкие мотивы: Повесть, рассказы, очерки, воспоминания, стихотворение в прозе. / Забытая книга — М.: Художественная литература, 1993. — 444 с. — ISBN 5-280-02217-9.
  • Булавинский бунт (1707—1708 г.). Этюд из истории отношений Петра Великого к Донским казакам. Неизвестная рукопись Федора Крюкова из Донского архива писателя. М.: АИРО-ХХI; СПб.: Дмитрий Буланин, 2004. — 208 с. — ISBN 5-88735-124-1.
  • Казачьи повести : [повести, рассказы]. Москва : Вече, 2005. — 384 с. — ISBN 5-9533-0787-X
  • Родимый край: Рассказы, очерки. / Ф. Д. Крюков. — М.: МГГУ им. М. А. Шолохова, 2007. — 550 с. (Донская литература) — ISBN 978-5-8288-1014-7
  • Обвал. Смута 1917 года глазами русского писателя. — М.: АИРО-ХХI, 2009. — 368 с. — ISBN 978-5-91022-087-8
  • Федор Крюков. Православный мир старой России. — М.: АИРО-XXI, 2012. — 200 с. — ISBN 978-5-91022-077-9
  • Федор Крюков. Эпоха Столыпина. Революция 1905 года в России и на Дону / Предисловие и составление А.Г. Макарова. — М.: АИРО-XXI, 2012. — 362 с. — ISBN 978-591022-123-3
  • Федор Крюков. Картинки школьной жизни старой России. — М.: АИРО-XXI, 2012. — 328 с. — ISBN 978-5-91022-133-2
  • Фёдор Крюков. На Германской войне. На фронте и в тылу. — М.: АИРО-ХХI, 2013. — 548 с. — ISBN 978-591022-177-6

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (ռուս.) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 332—336. — ISBN 5-94848-262-6
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Крюков Фёдор Дмитриевич» (Биографии участников Белого движения). ruguard.ru. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  4. ↑ Кувалдин Ю. Федор Крюков, воскресший из пепла, или Шолоховщина как коммунистическая мистификация // Наша улица : журнал. — февраль 2007. — № 87 (2). — С. 59. Архивировано из первоисточника 4 Օգոստոսի 2017.
  5. ↑ Власов В. Орловские годы Ф. Крюкова // Просторы России. — 1995, 4—10 июня.
  6. ↑ Воробьёва В. Я. Роль Орловской гимназии начала XX века в образовании и воспитании юношества // Образование и общество : журнал. — 2005. — № 4. Архивировано из первоисточника 4 Մարտի 2016.
  7. ↑ Бонч-Осмоловский И. А. (сост.). Работы Первой Государственной Думы. Издание Санкт-Петербургского комитета Трудовой Группы / Ред. [С. И. Бондарев. — СПб.: Тип. т-ва «Дело», 1906. — С. 490.
  8. ↑ Чернов А. (выложено 14 февраля 2010, правка и добавления 6 июня 2011). «Запрещённый классик». Новая газета — № 16. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 3-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ֆեոդոր_Կրյուկով&oldid=9561516» էջից