39-րդ սենյակ
39-րդ սենյակ (պաշտոնապես՝ Կորեայի աշխատավորական կուսակցության Կենտրոնական կոմիտեի 39-րդ բյուրո. հիշատակվում է նաև որպես 39-րդ բյուրո, 39-րդ բաժին կամ 39-րդ գրասենյակ), Հյուսիսային Կորեայի կուսակցական գաղտնի կազմակերպություն, որն ուղիներ է փնտրում պահպանելու օտարերկրյա արժութային «կեղտոտ» ֆոնդը երկրի ղեկավարների համար։
Ենթադրվում է, որ կազմակերպությունը տարեկան բերում է $500 միլիոնից մինչև $1 միլիարդ կամ ավելի և ներգրավված է անօրինական գործողություններում, ինչպիսիք են 100 դոլարանոց թղթադրամների կեղծումը, հսկողության տակ գտնվող նյութերի արտադրությունը (ներառյալ մետամֆետամինի սինթեզը և մորֆինի վերածումը ավելի հզոր։ օփիատների, ինչպիսին հերոինն է) և խարդախությունները միջազգային ապահովագրության ասպարեզում։
39-րդ սենյակը երեք ազդեցիկ, այսպես կոչված, երրորդհարկյա գրասենյակներից ամենամեծն է. մյուս երկուսն են Office 35-ը, որը հանձնված է հետախուզությանն ու հետաքննությանը, և Office 38-ը, որն օրինական ֆինանսական գործունեություն է իրականացնում։ Ենթադրվում է, որ 39-րդ սենյակը գտնվում է Փհենյանում՝ իշխող աշխատավորական կուսակցության շենքի ներսում, Հյուսիսային Կորեայի առաջնորդի նստավայրերից ոչ հեռու։ Բոլոր երեք գրասենյակներն սկզբնապես տեղակայված էին շենքի երրորդ հարկում, որտեղ նախկինում եղել է Կիմ Չեն Իրի գրասենյակը. այստեղից էլ՝ «Երրորդհարկյա» անվանումը։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
39-րդ սենյակը բնորոշվել է որպես Հյուսիսյին Կորեայի, այսպես կոչված, «պալատական տնտեսության» առանցքը, տնտեսություն, որը կենտրոնացած է դինաստիական Կիմ ընտանիքի վրա։
Կիմ Քվանգ Ջինի խոսքով՝ 1972 թվականին Կիմ Չեն Իրը ստեղծեց կուսակցության կենտրոնական բաժինը, որը կոչվում էր «Գրասենյակ No 39», և անվանվել էր ըստ այն գրասենյակի համարի, որտեղ սկսել է գործել։ Սկզբում գրասենյակը գտնվում էր Կորեայի աշխատավորական կուսակցության կենտրոնական կոմիտեի ֆինանսների և հաշվապահական հաշվառման վարչության կազմում։
2010 թվականի սկզբին հարավկորեական Yonhap լրատվական գործակալությունը հայտնեց, որ վարչության ղեկավար Կիմ Դոնգ Ինին փոխարինել է նրա տեղակալ Ջոն Իլ Չունը[1]։
Chosun Ilbo- ն էլ հաղորդեց, որ 38-րդ սենյակը, որը ղեկավարում էր Կիմ Չեն Իրը, 2009-ի վերջին միացվել է 39-րդ սենյակին, սակայն մեկ տարի անց կրկին բաժանվել է՝ արտարժույթ ստանալու դժվարությունների պատճառով[2]։ 38-րդ սենյակը կառավարում է Կիմ ընտանիքի միջոցները օրինական բիզնեսներում և գործում է որպես 39-րդ սենյակի դիմային, ճակատային կազմակերպություն։
2017 թվականի հուլիսին Չոն Իլ Չունը՝ կուսակցության Կենտրոնական կոմիտեի բաժնի տնօրենի առաջին տեղակալը և Կիմ Չեն Իրի նախկին դասընկերը, գրասենյակի ղեկավարն էր[3]։
39-րդ սենյակը ներգրավված է նաև Փհենյանում գործող օտարերկրացիների հյուրանոցների արտարժութային եկամուտների կառավարման, ոսկու և ցինկի արդյունահանման, ինչպես նաև գյուղատնտեսական և ձկնաբուծական ապրանքների արտահանման գործերում։ Համարվում է, որ այդ սենյակից ղեկավարում են անօրինական և օրինական ընկերությունների ցանցեր, որոնք հաճախ փոխում են անունները[4]։ Ընդ որում՝ 39-րդ սենյակից վերահսկվող ընկերություններում, որոնց թիվը հաշվվում է մինչև 120 միավոր մեկ կետում, ներառված են նաև Zokwang Trading-ը և Taesong Bank-ը։ Հյուսիսային Կորեայից ամեն տարի արտահանվող 500 միլիոն դոլար ընդհանուր ծավալով տեքստիլ արտադրատեսակներից շատերի վրա փակցված են «Արտադրված է Չինաստանում» կեղծ պիտակներ։ Ըստ որոշ հաշվարկների՝ արտագնա աշխատանքի ուղարկված մոտ 50.000 հյուսիսկորեացիների աշխատավարձերից 39-րդ սենյակի եկամուտը համալրվում է տարեկան 500 միլիոնից մինչև 2 միլիարդ դոլարի չափով։
Միավորված ազգերի կազմակերպության ասոցիացիաների համաշխարհային ֆեդերացիայի Հազարամյակի նախագծի կողմից հրապարակված 2007 թվականի զեկույցում ասվում է, որ Հյուսիսային Կորեան տարեկան 500 միլիոնից մինչև 1 միլիարդ դոլար է ձեռք բերում անօրինական ձեռնարկություններից[5]։ 39-րդ սենյակի կողմից իրականացվող քրեական գործողությունները ներառում են ԱՄՆ կեղծ դոլարների թրաֆիքինգը, կեղծված վիագրայի առևտուրը, N-methylamphetamine դեղամիջոցի արտահանումը և սինգապուրցի դիլերների միջոցով ռուսական նավթի ձեռքբերումը։ Office 39-ի կողմից իրականացված գործարքներն ու առևտուրը ինչ-որ պահի հասել են Հյուսիսային Կորեայի առևտրի ընդհանուր ծավալի 25-ից 50%-ին։
2009 թվականին Washington Post-ի զեկույցում ներկայացվեց Հյուսիսային Կորեայի կառավարության կողմից իրականացված համաշխարհային ապահովագրական խարդախության սխեման։ Պետական սեփականություն հանդիսացող Korea National Insurance Corp-ը (KNIC) վերաապահովագրության պայմանագրեր է կնքել միջազգային վերաապահովագրողների հետ, այնուհետև ներկայացրել է կեղծ պահանջագրեր. պայմանագրերը կարգավորվում էին Հյուսիսային Կորեայի օրենսդրությամբ, և իրավական մարտահրավերներն անարդյունք էին։ Հաղորդվում է նաև փաստաթղթերի կեղծման մասին։
Ենթադրվում է, որ 39-րդ սենյակը մասնաբաժին ունի նաև Հյուսիսային Կորեայի Փհենյան կոչվող ռեստորանների արտասահմանյան ցանցում[6]։
2015 թվականին Եվրամիությունը պատժամիջոցների տակ դրեց Կորեայի ազգային ապահովագրական կորպորացիան (KNIC) և հավելեց, որ KNIC-ը կապեր ունի Office 39-ի հետ[7]։ Հաղորդվում է, որ KNIC-ը, որը գրասենյակներ ուներ Համբուրգում և Լոնդոնում, 2014 թվականին տիրապետում էր Մեծ Բրիտանիայի 787 միլիոն ֆունտ ստեռլինգ ակտիվների[8] և ներգրավված էր ապահովագրական շուկաներում խարդախության և գույքի ու արտարժույթի փոխանակման բնագավառներում ներդրումներ կատարելու մեջ։ Հյուսիսային Կորեայի դիվանագետ Թաե Յոնգ Հոն, ով հեռացել է 2016 թվականին, ասում է, որ Հյուսիսային Կորեան ամեն տարի «տասնյակ միլիոնավոր դոլարներ» է ձեռք բերում ապահովագրական խարդախությունների միջոցով[9]։
Ազգային հետախուզական ծառայության 2020 թվականի հաշվետվության մեջ նշված է, որ Korea Kaesong Koryo Insam Trading Corporation-ը, ամենայն հավանականությամբ, 39-րդ սենյակի դիմային մասն է[10]։
Ժողմշակույթում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
39-րդ սենյակը հայտնվում է որպես հակահերոսներից մեկը 2005 թվականի Վարձկաններ. կործանման խաղահրապարակում տեսախաղում, որտեղ 39-րդ սենյակը ղեկավարում է Հյուսիսային Կորեայի նախկին արտգործնախարար Դունգ Հվանգբոն (հայտնի է որպես «ակումբների տուզ»)։
39-րդ սենյակը և նրա աշխատակիցները «Հակահարված տուր», «Հակահարված. ժառանգություն» բրիտանա-ամերիկյան հեռուստասերիալի հինգերորդ եթերաշրջանի գլխավոր հակահերոսներն են։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Report: NKorea Fires Director of Kim's Finances». AP. 2010 թ․ փետրվարի 4.
- ↑ «Kim Jong-il Restores Special Department to Swell Coffers». The Chosun Ilbo. 2010 թ․ հունիսի 22.
- ↑ Benjamin Katzeff Silberstein. «Ri Jong Ho, high-level defector and former official in Office 39, says North Korea gets much more oil from Russia than previously known». Archive for the ‘Daesung Trading Company’ Category -. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 13-ին.
- ↑ Sherwell, Philip (2017 թ․ օգոստոսի 6). «'Hotel of Doom' takes Kim's illusion-building sky high». The Times (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 6-ին.
- ↑ Olsen, Kelly (2009 թ․ հունիսի 11). «North Korea's secret: Room 39».
- ↑ Strangio, Sebastian (2010 թ․ մարտի 22). «Kingdom Kim's Culinary Outposts: Inside the bizarre world of Asia's North Korean restaurant chain». Slate.
- ↑ Booth, Robert (2017 թ․ ապրիլի 23). «UK freezes assets of North Korean company based in south London». The Guardian (բրիտանական անգլերեն). ISSN 0261-3077. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 23-ին.
- ↑ Gadher, Dipesh (2017 թ․ ապրիլի 23). «Kim cooked up 'nuclear cash' in the suburbs». The Sunday Times (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 23-ին.
- ↑ Gadher, Dipesh (2017 թ․ ապրիլի 23). «Secrets of Kim's little house in the suburbs». The Sunday Times (անգլերեն). Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 23-ին.
- ↑ «Sugar-for-liquor trade deal with North scrapped due to possible sanctions violation». Korea JoongAng Daily. 2020 թ․ օգոստոսի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 24-ին. «Not much is known about the Korea Kaesong Koryo Insam Trading Corporation, as is the case with most of North Korea's business operations, but the NIS believes the firm is a front for Pyongyang's so-called Room 39, an organization in the regime responsible for generating foreign currency for its leaders.»
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Jay Solomon and Hae Won Choi (2003 թ․ հուլիսի 14). «Money Trail: In North Korea, Secret Cash Hoard Props Up Regime». The Wall Street Journal.
- Michael Breen (2004 թ․ հունվար). Kim Jong-il: North Korea's Dear Leader. John Wiley and Sons. ISBN 0-470-82131-0.
- Fischer, Paul (2016). A Kim Jong-Il Production: Kidnap, Torture, Murder... Making Movies North Korean-Style. London: Penguin Books. ISBN 978-0-241-97000-3.