Jump to content

Գևորգ Ղարաջյան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Ղարաջյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Գևորգ Ղարաջյան
Ծնվել է1861
ԾննդավայրԹիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանվել է1936
Մասնագիտությունդրամատուրգ
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ
ԿրթությունՆերսիսյան դպրոց և Ժնևի համալսարան (1889)
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ Գրողների միություն
ԱշխատավայրՇուշիի թեմական հոգևոր դպրոց, Շավիղ, Երևանի պետական համալսարան և Զարյա Վոստոկա
Գևորգ Ղարաջյան Վիքիդարանում

Գևորգ Հարությունի Ղարաջյան (1861, Թիֆլիս, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - 1936, ծածկանունը՝ Ս. Տ. Արկոմեդ, որ կազմված է դեմոկրատ բառի շրջված ընթերցումից +Ս.=Ս. դեմոկրատ, այսինքն՝ սոցիալ դեմոկրատ), հայ դրամատուրգ, քաղաքական գործիչ, սոցիալ-դեմոկրատ, հայ առաջին մարքսիստներից, գիտական սոցիալիզմի պրոպագանդիստ, Անդրկովկասի հեղափոխական շարժման գործիչ[1]։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1934 թվականից։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գևորգ Ղարաջյանը ծնվել է 1861 թվականին, Թիֆլիսում։ Ավարտել է տեղի Ներսիսյան դպրոցը։ 1883-1886 թվականներին որպես ուսուցիչ աշխատել է Գանձակ քաղաքում։ 1889 թվականին ավարտել է Ժնևի համալսարանի սոցիալական գիտությունների ֆակուլտետը։ Այնուհետև վերադարձել է Անդրկովկաս և զբաղվել ուսուցչությամբ. 1889-1890 թվականներին՝ Երևանի և Շուշիի թեմական դպրոցներում։ 1900 թվականից նվիրվում է սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության գործունեությանը։ Մենշևիկյան ֆրակցիայի անդամ էր։ 1902 թվականին չորս տարով աքսորվել է Ենիսեյի նահանգ։ Աքսորից վերադառնալուց հետո՝ 1907 թվականին, եղել է «Շավիղ» թերթի խմբագիրը։ 1908-1917 թվականներին որպես քաղաքական վտարանդի՝ ապրել է Շվեյցարիայում։ Այդ տարիներին նա դասախոսել է Ժնևի համալսարանում։ 1918 թվականին Ղարաջյանը դուրս է եկել մենշևիկյան կուսակցությունից։ Սովետական կարգեր հաստատվելուց հետո նշանակվել է Վրաստանի հեղափոխական թանգարանի վարիչ։ 1921-1922 թվականներին դասախոսել է Երևանի պետական համալսարանում։ 1921-1922 թվականներին եղել է համալսարանի խորհրդային շինարարության ֆակուլտետի առաջին դեկանը։ 1922 թվականին վերադարձել է Թիֆլիս և աշխատել «Զարյա վոստոկա» թերթի խմբագրությունում։ Ռուսերեն լույս է տեսել նրա «Բանվորական շարժումը և սոցիալ-դեմոկրատիան Կովկասում» (Ժնև, 1910, Մոսկվա, 1923) աշխատությունը, որի առաջաբանը գրել է Գեորգի Պլեխանովը։ Վ. Ի. Լենինը ընթերցել է այդ գիրքը և լուսանցքներում նշումներ կատարել։ 1915 թվականին Շվեյցարիայում ֆրանսերեն լույս է տեսել Ղարաջյանի «Համաշխարհային պատերազմը և սոցիալիզմը» գիրքը։ Մահացել է 1936 թվականին[2][3]։

Ծածկանուններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արկ, Ս. Տ.: Արխիմեդ։ Արկոմեդ, Ս. Տ.: Արկոմեդ, Տ.: Աքսորյալ։ Բանտարկյալ։ Բիձա։ Գ. Ղ.: Դեմոկրատ։ Ղ.: Ղարաջ.: Ղարաջ., Գ.: Ղարաջ., Գևորգ։ Նուբար; Ս. Տ. Ա.: Տ.Ա.: Օրթոդոքս։ Аркомед, С.Т.: С. Т. А.: Феникс: Z:

Երկեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բանվորների ապահովացման խնդիրը, Թիֆլիս, 1894, 86 էջ։
  • Փուչ զավակ (դրամա), Թիֆլիս, 1906, 94 էջ։
  • Անցյալի հիշողություններից, 1918, Թիֆլիս
  • Անդրկովկասի քաղաքական կյանքը 1918 թվականին, Թբիլիսի, 1919։
  • Բայց և այնպես նա շարժվում է (դրամա), Թիֆլիս, 1925, 56 էջ։
  • Արտեմ Սոլոմոնովիչ Դոլմազովը բանտում (դրամա), Թիֆլիս, 1926, 40 էջ։
  • Հայ անդրանիկ հեղափոխական խմբակը Անդրկովկասում, Թբիլիսի, 1927։
  • Ռուբեն Խանազատի հեքիաթները (ովքեր են հնչակյանները և ինչ են ասում նրանք իրենց մասին), Թիֆլիս, 1928։
  • Բանվորական շարժումը և սոցիալ-դեմոկրատիան Կովկասում, Երևան, 1929[4]։
  • Первая группа революционеров армян на Кавказе, 1929.
  • Սանդալը և նրա վեպերը, Թիֆլիս, 1929,134 էջ։
  • Материалы по истории отпадения Закавказья от России, 1931
  • Կուսակցական-քաղաքական մոլորությունների ճիրաններում, 1935, 68 էջ։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Կոհա առցանց քարտարան › Հեղինակավորի որոնում › Ղարաջյան, Գևորգ Հարությունի, 1861-1936 (Personal Name)». armunicat.nla.am. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 4-ին.
  2. Գրական տեղեկատու։ Երևան։ «Սովետական գրող»։ 1981։ էջ 507-508։
  3. Հովակիմյան Բ. Մ. Հայոց ծածկանունների բառարան, 2005։ էջ 653։
  4. Ղարաջյան, Գևորգ Հարությունի; Պլեխանով, Գ Վ (1929). Բանվորական շարժումը յեվ սոցիալ-դեմոկրատիան Կովկասում. Translated by Հարությունյան, Հարություն Խաչատուրի. Յերևան: Պետհրատ.
Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գևորգ Ղարաջյան» հոդվածին։