Լճեի գավառակ
| Գավառակ | |
|---|---|
| Լճե | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Դիարբեքիրի վիլայեթ |
| Գավառակ | Լճեի գավառակ |
| Այլ անվանումներ | Իլիջա, Իլիջե, Լըճե, Լըջե, Լիճե, Լիչե, Լջե |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը), ասորիներ, քրդեր[1] |
| Տեղաբնականուն | Լճեցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Լճե, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթում։ Գտնվում է Դիարբեքիրի գավառի հյուսիս-արևելքում։
Լճեն իր տարածքով մոտավորապես համընկնում է Մեծ Հայքի Չորրորդ Հայկ աշխարհի Մեծ Ծոփք գավառին։ Վարչական կենտրոնը Լճե ավանն է։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Թուրքերի կողմից հայերը տարհանվել են 1915 թ.-ի Մեծ եղեռնի ժամանակ և նրանց մեծ մասը ենթարկվել են զանգվածաբար կոտորածների։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1890-ական թվականներին Լճեն ուներ 50 գյուղ՝ 3230 տուն բնակչով, որից 705-ը՝ հայեր` մոտ 5000 անձ, իսկ 245-ը` ասորիներ, մնացածը՝ քրդեր։ Մեծ Եղեռնի նախօրյակին հայերի թիվը կրկնապատկվել էր։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը երկրագործություն, անասնապահություն և առևտուրն էր։ Նրանք մշակում էին պտուղ-բանջարեղեն, յուղատու մշակաբույսեր, հացահատիկ և կերաբույսեր։
Հայերը հմտորեն մի յուրահատուկ կտավ էին գործում, որը ստացել էր լճու անվանումը։ Այն մեծ պահանջարկ ուներ հարևան շրջաններում[1]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն
| ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||