Յոթերորդ զոհը
Յոթերորդ զոհը | |
|---|---|
| Հեղինակ | Ալեքսանդրա Մարինինա |
| Տեսակ | գրավոր աշխատություն |
| Ժանր | դետեկտիվ |
| Բնօրինակ լեզու | ռուսերեն |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Նկարագրում է | Մոսկվա |
| Էջեր | 416 |
| Հրատարակման տարեթիվ | 1999 |
Յոթերորդ զոհը, Ալեքսանդրա Մարինինայի դետեկտիվ վեպը, որը տպագրվել է 1999 թվականին։ Սկզբնական տպաքանակը կազմել է ավելի քան 250000 նմուշ[1]։
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Նաստյա Կամենսկայայի և Տանյա Օբրազցովայի մասնակցությամբ հեռուստակոնֆերանսի ժամանակ հանդիսատեսի գլխավերևում բարձրացվում է սպառնալիքներ պարունակող մի պաստառ։ Սակայն պարզ չէ, թե կոնկրետ ում են ուղղված սպառնալիքները՝ Նաստյայի՞ն, թե՞ Տանյային։ Հաջորդ օրվանից քաղաքում հայտնվում են գաղտնազերծված մարդկանց դիակներ, և ճենապակե ձկան բերանը խցկված փոքրիկ մանկական տիկնիկը դառնում է այս սպանությունների անփոփոխ գործիքը։ Արդյունքում պարզվում է, որ մարդասպանը լիովին բարեկեցիկ մարդ է, գիտնական, ով ցանկանում է մահապատժի դատապարտվել իր հանցանքների համար։ Նրա համար դա «իդեալական» ինքնասպանություն է (այս մարդը 10 տարեկանում տեսել է մորը դաժանաբար սպանված և ամբողջ կյանքում մտածել է մահվան մասին)։ Գրքի վերջաբանում ընթերցողը իմանում է, որ երկիրը ընդունել է մորատորիում մահապատժի նկատմամբ, և հանցագործը դատապարտվում է երկարաժամկետ ազատազրկման։
Կարծիքներ և քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Նեզավիսիմայա գազետա» ամսագրի գրախոս Քսենիա Ռագոզինան մեկնաբանում է Դևիդ Ֆինչերի հայտնի «Յոթ» ֆիլմի հիշատակումը. «Ֆիլմի հերոսները գնացին գրադարան՝ հասկանալու մարդասպանի ուղարկած հաղորդագրությունների իմաստը։ Մենք սահմանափակվեցինք զրույցներով ու տեսաերիզներով։ Ռուս մարդասպանի կերպարը ավելի պարզ էր և, ի տարբերություն ամերիկյանի, միստիկ կերպար չէր։ Ֆիլմի փիլիսոփայությունը նույնպես ավելի պարզ էր»[2]։ Իրինա Սավկինան, ով ուսումնասիրում է Նաստյա Կամենսկայայի կերպարի զարգացումը, նշում է, որ «վախերի և վնասվածքների, մեծանալու կամ ծերանալու փորձի միջոցով Նաստյան գտնում է իրեն ...և սա կարելի է մեկնաբանել որպես վերադարձ «կանացի էության» հայտնի սահմաններին.․․ նա դառնում է քնքուշ և կրքոտ կին («Երաժշտության ուրվականը»), մայր, տանտիրուհի և խոհարար»[3]։ Ռուսական ամսագրի թղթակիցը նշում է արդիականության հետ կապը. «Օգոստոսյան ճգնաժամի արդյունքում Չիստյակովը Ինկոմբանկից ստացել է 42000 դոլար», ընդհանուր առմամբ, գիրքը համարում է «բավականին կանխատեսելի և նույնանման»[1]։ Անդրեյ Ռոդիոնովը կարծում է, որ «Յոթերորդ զոհը» վեպը «անկասկած կարելի է համարել հաջողված»՝ ի տարբերություն Մարինինայի որոշ այլ վեպերի[4]։
Էկրանավորում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Յոթերորդ զոհը» վեպը էկրանավորվել է ռեժիսոր Յուրի Մորոզի կողմից «Կամենսկայա» հեռուստասերիալի երրորդ եթերաշրջանում[5][6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 Выбор Пушкина # 62. «Русский Журнал», 17 сентября 1999
- ↑ Ксения Рагозина Восьмая жертва «Независимая газета», 16.12.1999
- ↑ Савкина И. Л. Книги, всем понятные, или почему читают и исследуют массовую литературу? Уральский государственный педагогический университет, журнал «Филологический класс» Выпуск № 20 / 2008
- ↑ Литературная небытовуха Каменская: смерть и немного лжи Արխիվացված 2017-02-14 Wayback Machine «ФАС: Популярный сатирический журнал» 18.02.2001
- ↑ Оксана Фомина Полковник Каменская ловит фаната Анжелики Варум! «Կոմսոմոլսկայա պրավդա», 25 сентября 2003
- ↑ Нагиев поссорился с Яковлевой? «Dni.ru», 29 ноября 2002